കൊത്തന്‍ കല്ലും വളപോട്ടുകളും .
പണ്ട് ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തില്‍ പള്ളിക്കൂടതിനോട് ചേര്‍ന്ന് ഒരു പള്ളി പറമ്പ് അവിടം ഞങ്ങള്‍ക്ക് കളിസ്ഥലം കൂടിയായിരുന്നു. ചിലപ്പോഴക്കെ ഖബരിസ്ഥാനില്‍ ആരുടെയോ മയ്യത് മറ മാടുന്നുണ്ടാവും . ഞങ്ങള്‍ കളി നിര്‍ത്തി വെച്ച് അല്പം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും കളി തുടങ്ങും . അല്ലെങ്കില്‍ കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞ വയലുകള്‍ ഞങ്ങളുടെ പന്ത് കളിയുടെ കേന്ദ്ര മായി മാറും .
ഒരു പന്ത് വാങ്ങാന്‍ വലിയ ദാരിദ്ര്യം തന്നെയായിരുന്നു . ഇന്ന് അതൊക്കെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഹരം തന്നെ . അന്നത്തെ പല കളികളും ഇന്ന് ഇല്ല . ചട്ടി ഏറു കളി . പൊട്ടിയ മണ്‍ പാത്രങ്ങളുടെ കഷണങ്ങള്‍ ഒന്നിന് മീത ഒന്നായി വെച്ച് അത് എറിഞ്ഞു വീഴ്തുക . ഒരു ചെറിയ റബ്ബര്‍ പന്തേ വേണ്ടൂ .
പെണ്‍കുട്ടികള്‍ കൊത്താന്‍ കല്ല്‌ കളിക്കും . ഒരു ചിപ്പി കഷ്ണം എടുത്തു പിന്തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കളത്തിലേക്ക്‌ ഏറിയും പിന്നെ ഒറ്റകാലില്‍ കള്ളികളില്‍ നിന്നും അതെടുത്തു കൊക്കി ചാടും . കുറ്റിയും പന്തും അതിലേറെ രസകരം . " "കയ്മ ഒന്ന് രണ്ടു "
തൊട്ടടുത്തുള്ള യു പി സ്കൂള്‍ വിട്ടാല്‍ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ സ്കൂള്‍ വരാന്തയില്‍ നിറയും കൊത്താന്‍ കല്ല്‌ കളിയ്ക്കാന്‍ . കല്ലൊക്കെ അവരുടെ പാവാടയില്‍ റ ഡി യായിരിക്കും .
ഉപ്പുമാവിന്റെ മണം . അത് വല്ലാത്ത രസമുള്ള ഒരു ഭക്ഷണം . നാലാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന ഇയ്യാതുമ്മ യായിരുന്നു വിളമ്പുന്ന ജോലി ഏറ്റെടുത്തിരുന്നത് .
ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ വീട്ടില്‍ കല്യാണത്തിന് പോയപ്പോള്‍ ഒരു സ്ത്രീ വന്നു എന്നോട് ചോദിച്ചു നീ നജീബല്ലേ . അതെ .
എന്നെ മനസ്സിലായോ ? ഞാന്‍ പാണ കോട്ടില്‍ ഇയ്യത്തുമ്മ ഹുസൈനക്കയുടെ മകള്‍ . നീയും ഞാനും ഒരു പാട് തല്ലു കൂടിയിട്ടുണ്ട് . ഓര്‍മയുണ്ടോ / നീ എന്റെ അനുജനെ കാട്ടുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ പകരാന്‍ ചോദിച്ചത്. ലത്തീഫ് മാസ്റ്റര്‍ രണ്ടാളെയും തല്ലിയത് . "
പാത്തുമ്മ എല്ലാം ഇന്നലെ പോലെ ഓര്‍ക്കുകയാണ് . ഈ പള്ളികാട്ടിലെ കമ്മുനിസ്റ്റ്‌ അപ്പകള്‍ക്ക് എന്തെല്ലാം ഓര്മ കാണും .
രയിമുവിനെയും ഹൈദാരിനെയും സ്കൂളില്‍ വരാത്തത് കാരണം വീട്ടില്‍ പോയി പിടിച്ചു കൊണ്ട് വരാന്‍ പറയുന്ന ഹെഡ്‌ മാസ്ടീര്‍ അത്തോളി . റോഡിലൂടെ നീണ്ട കടലാസ്സു തൊപ്പി ധരിപ്പിച്ചു കുട്ടികളു ടെ അകമ്പടിയില്‍ നടത്തം കൊള്ളുന്ന രായിമു . അത്തോളി മാസ്റ്റര്‍ എന്ന് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇപ്പോഴും രയിമു നിന്ന നില്‍പ്പില്‍ മൂത്ര മോഴിച്ചു പോകും .
പാത്തുമ്മ എന്റെ പഴയ കളികൂട്ടുകാരി കുറെ ചിരിച്ചു .
പേരകുട്ടികള്‍ ബഹളം വെച്ചപ്പോള്‍ പിന്നെ കാണാം എന്ന് പറഞ്ഞു
അവള്‍ പോയി മറഞ്ഞു .
ഞാന്‍ പിന്നെയും ആ ഓര്‍മകളില്‍ ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു .
കാലവും ശീലവും മാറി . കൌമാരത്തിന്റെ വഴികള്‍ ഗൌരവുമുള്ളതായി മാറുന്നു.
.............................
പണ്ട് ഞങ്ങളുടെ ഗ്രാമത്തില്‍ പള്ളിക്കൂടതിനോട് ചേര്‍ന്ന് ഒരു പള്ളി പറമ്പ് അവിടം ഞങ്ങള്‍ക്ക് കളിസ്ഥലം കൂടിയായിരുന്നു. ചിലപ്പോഴക്കെ ഖബരിസ്ഥാനില്‍ ആരുടെയോ മയ്യത് മറ മാടുന്നുണ്ടാവും . ഞങ്ങള്‍ കളി നിര്‍ത്തി വെച്ച് അല്പം കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും കളി തുടങ്ങും . അല്ലെങ്കില്‍ കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞ വയലുകള്‍ ഞങ്ങളുടെ പന്ത് കളിയുടെ കേന്ദ്ര മായി മാറും .
ഒരു പന്ത് വാങ്ങാന്‍ വലിയ ദാരിദ്ര്യം തന്നെയായിരുന്നു . ഇന്ന് അതൊക്കെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഹരം തന്നെ . അന്നത്തെ പല കളികളും ഇന്ന് ഇല്ല . ചട്ടി ഏറു കളി . പൊട്ടിയ മണ്‍ പാത്രങ്ങളുടെ കഷണങ്ങള്‍ ഒന്നിന് മീത ഒന്നായി വെച്ച് അത് എറിഞ്ഞു വീഴ്തുക . ഒരു ചെറിയ റബ്ബര്‍ പന്തേ വേണ്ടൂ .
പെണ്‍കുട്ടികള്‍ കൊത്താന്‍ കല്ല്‌ കളിക്കും . ഒരു ചിപ്പി കഷ്ണം എടുത്തു പിന്തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കളത്തിലേക്ക്‌ ഏറിയും പിന്നെ ഒറ്റകാലില്‍ കള്ളികളില്‍ നിന്നും അതെടുത്തു കൊക്കി ചാടും . കുറ്റിയും പന്തും അതിലേറെ രസകരം . " "കയ്മ ഒന്ന് രണ്ടു "
തൊട്ടടുത്തുള്ള യു പി സ്കൂള്‍ വിട്ടാല്‍ പെണ്‍കുട്ടികള്‍ സ്കൂള്‍ വരാന്തയില്‍ നിറയും കൊത്താന്‍ കല്ല്‌ കളിയ്ക്കാന്‍ . കല്ലൊക്കെ അവരുടെ പാവാടയില്‍ റ ഡി യായിരിക്കും .
ഉപ്പുമാവിന്റെ മണം . അത് വല്ലാത്ത രസമുള്ള ഒരു ഭക്ഷണം . നാലാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന ഇയ്യാതുമ്മ യായിരുന്നു വിളമ്പുന്ന ജോലി ഏറ്റെടുത്തിരുന്നത് .
ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ വീട്ടില്‍ കല്യാണത്തിന് പോയപ്പോള്‍ ഒരു സ്ത്രീ വന്നു എന്നോട് ചോദിച്ചു നീ നജീബല്ലേ . അതെ .
എന്നെ മനസ്സിലായോ ? ഞാന്‍ പാണ കോട്ടില്‍ ഇയ്യത്തുമ്മ ഹുസൈനക്കയുടെ മകള്‍ . നീയും ഞാനും ഒരു പാട് തല്ലു കൂടിയിട്ടുണ്ട് . ഓര്‍മയുണ്ടോ / നീ എന്റെ അനുജനെ കാട്ടുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ പകരാന്‍ ചോദിച്ചത്. ലത്തീഫ് മാസ്റ്റര്‍ രണ്ടാളെയും തല്ലിയത് . "
പാത്തുമ്മ എല്ലാം ഇന്നലെ പോലെ ഓര്‍ക്കുകയാണ് . ഈ പള്ളികാട്ടിലെ കമ്മുനിസ്റ്റ്‌ അപ്പകള്‍ക്ക് എന്തെല്ലാം ഓര്മ കാണും .
രയിമുവിനെയും ഹൈദാരിനെയും സ്കൂളില്‍ വരാത്തത് കാരണം വീട്ടില്‍ പോയി പിടിച്ചു കൊണ്ട് വരാന്‍ പറയുന്ന ഹെഡ്‌ മാസ്ടീര്‍ അത്തോളി . റോഡിലൂടെ നീണ്ട കടലാസ്സു തൊപ്പി ധരിപ്പിച്ചു കുട്ടികളു ടെ അകമ്പടിയില്‍ നടത്തം കൊള്ളുന്ന രായിമു . അത്തോളി മാസ്റ്റര്‍ എന്ന് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഇപ്പോഴും രയിമു നിന്ന നില്‍പ്പില്‍ മൂത്ര മോഴിച്ചു പോകും .
പാത്തുമ്മ എന്റെ പഴയ കളികൂട്ടുകാരി കുറെ ചിരിച്ചു .
പേരകുട്ടികള്‍ ബഹളം വെച്ചപ്പോള്‍ പിന്നെ കാണാം എന്ന് പറഞ്ഞു
അവള്‍ പോയി മറഞ്ഞു .
ഞാന്‍ പിന്നെയും ആ ഓര്‍മകളില്‍ ഒഴുകി കൊണ്ടിരുന്നു .
കാലവും ശീലവും മാറി . കൌമാരത്തിന്റെ വഴികള്‍ ഗൌരവുമുള്ളതായി മാറുന്നു.
.............................
No comments:
Post a Comment